yine sensiz birgüne uyandým yar.. kahrettim yokluðuna..aðladým hayaline sarýlýp sana söyleyemediklerimi anlattým O’na..
bir bilsen ne çok sevmiþim seni..ne çok benimsemiþim... sözler boðazýma düðümleniyor...susuyorum... haykýrmak isterken delicesine payýma susmak düþüyor...
ve bu sensizlik üþütüyor... bilmezmisin yokluðun yok oluþumdur.. yavaþ yavaþ tükeniyorum... bir yaným koþmak isterken sana diðer yaným kaçýyor! korkuyorum yar... seni sevmekten ve kaybetmekten.. düþüncelerimin dehlizinde boðuluyorum... susuyorum...duymuyorsun!
Sosyal Medyada Paylaşın:
SeNaCaN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.