gün ýþýrken yahut aþarken mor daðlardan kýzýlca bir kan deðerken bir kuþ tüyü gibi yere insan nasýl sever ki ellerini..
tutar býrakýr bir dikenli çalýya ellerini
gider gider gider...
sönmüþ bir ocak gibi kararmýþken umut umut ýþýl ýþýl olmasý gereken gözler deðmiþse ucu yanmýþ yeþil bir dal gibi taþlara. insan nasýl sevebilir ki gözlerini...
kapatýp gözlerini býrakýr gider uzaklara..
bir çocuk bir küçük çocuk aðlamýyorsa mavi mavi gülmüyorsa gözleri bulut bulut ellerinde yoksa bezden bebekler misketler topaçlar bir küçük çocuk yoksa ölmüþse soðumuþsa bir kayanýn ardýnda
insan nasýl sever ki ellerini gözlerini bedenini insan nasýl sever ki kendini
insan nasýl sever insanlarý..
gün ýþýrken yahut aþarken mor daðlardan kýzýlca bir kan deðerken bir kuþ tüyü gibi yere insan nasýl sever ki ellerini..
tutar býrakýr bir dikenli çalýya ellerini
gider gider gider...
04/12/2021 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.