hey caným
hüsranýný artýrma sakýn
her fýrsatta akseden nurlarla temizlenip
fersudeleþmiþ en nadide duygularý
aksatma
hey caným
hazlarla örülü hülyalara yol bulup
kendin olmuþ kendin ermiþ zannetme sakýn
sevda denizlerinden kopup gelen dalgalarla
sayýsýz isyan gemisini periþanlýk sahiline
uðratma
hey caným
kör zindanlarda gözü yaþlý
kanamýþ bir gönül yarasý olma sakýn
sürgün gecelere mahyalar kurup
þamdanlarýnda yanmaktan köz kesilenlere
benzeme
hey caným
keþmekeþ çilelerle ayaz yemiþ
o süzgün bakýþlýnýn akýmlarýyla helak olma sakýn
hayranlýk sarayýnýn içine sýzmýþ
cefakar bir kalbin hükümdarlýðýndan
azl olma
hey caným
her an yangýnlarda, hem de ateþte boðulanlardan
her gece yanýp kalbi eriyenlerden olma sakýn
yaþlar döküp içindekileri açýða vuranlardan
hicran azabýndan yandýkça yananlardan
geçmiþ ömründe ki masallardan
hey caným
kendi kýþýnýn hazanlarýn da
kendi soðuðunda üþüyenlerden olma sakýn
son kar tanesi eridiðinde pýnarlarla hemhal
dilleri lal o sessiz sedasýz akan
ýrmaklardan
hey caným
hangi ihtiþamýn peþindesin
kokulu uykular düþleme sakýn
nabzýn yükseliyor büyüyor tutkularýn
fikrini esir almýþ duygularýn
yerde gökyüzünde sýrlar denizinde
öylesine yürüme
hey caným
uluorta kaybedilmiþleri arýyorsun
gözyaþlarý dökerek firaký unutma sakýn
bir derviþ büyüsünün esrarýna aldanýp
firdevs cennetini umanlarýn beyhude sevinçlerine
kapýlma
redfer