karanlýk zifir ama þeffaftý geceler
henüz ýþýklar kirletmemiþti gökyüzünü
þuh ýþýltýlarý üzerime dökülüyordu yýldýzlarýn
ihtiras henüz kirletmemiþti duygularýmý
iþgal edilmemiþti henüz düþ bahçelerim
daha kin düþmemiþti serçelerin gülüþleri ne
çocuktum,içim, dýþým çocuk
henüz kirlenmemiþti çocukluðum
ay gibi kýrýk, dökük denizin üzerinde þimdi
fýrtýnaya yenik enkazýn döküntüleri
kirli uykularýn kabusuna tutukluyum
son bulmaz artýk iki yakamýn ayrýlýðý
öylesine kirlendi ki dünyam, öylesine çamur
ne kurtulabiliyorum bu bataklýktan ne batýyorum
yoksunluk dolduruyor her nefeste içimi
yoksunum, sadece yalnýzlýðým benim
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Düet can cana Tablo "ve zaman usulca fısıldadı; bana bırak" Özlemim Körebe Afet örtün üstümü kimse görmesin KİMBİLİR Hayat iklimi