İNSAN KILIKLI MAHLUK

Ýnsan kýlýklý mahluk, titrede gel kendine,
Kadýna el kalkar mý, vurdukça vuruyorsun.
Haydi diyelim dövdün, ne geçecek eline,
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn, kudurup duruyorsun.

Sana insan demeye, dilim bile varmýyor,
Kuduz köpekler bile, bilerek ýsýrmýyor
Ellerin boþ dursa da, dilin hiç boþ durmuyor,
Tam bir mezbeleliksin, sövdükdükçe sövüyorsun.

Seni doðuran ana, seni neyle besledi,
Genindeki bozukluk, beynine mi iþledi,
Ne akýl var ne izan, kim senden ne istedi,
Hergün baþka bahane, sardýkça sarýyorsun.

Hangi cana can oldun, haddini bil haddini,
Senden büyük Allah var, siler yedi ceddini,
Yaptýklarýn bir deðil, aþtýn kendi seddini,
Ne yaptým ki diyerek, sordukça soruyorsun.

Kimsin nesin necisin, hiç soran olmadý mý?
Senin anan da kadýn, hiç aklýn almadý mý?
Biraz olsun insanlýk, bir nebze kalmadý mý?
Sen sabýr sýnýrýný, aþtýkça aþýyorsun.

Velhasýlý vicdan yok, nefis ise firarda,
Cinayetler iþlenir, aralýksýz art arda,
Hiç bir ceza kâr etmez, idam gelse ne fayda,
Adalet denen makam, sustukça susuyorsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: