Bir tren olsa içindeyse mutluluk olan Dolup taþsa insanlarla, en çokta çocuklarla Uzunca yol alsa gardan kalkarak Bütün kalabalýklar sarsa her yanýmýzý Umutla, neþeyle dolsak Bizimkisi de þans ya hani O tren kaçar durdurdu her son baharýnda Ama hiç unutmam, umutluydum çünki Cebimde yoktu, yüreðimden verdim O tren kaçarken yaþamayý öðrendim Yýllardýr yaþayýp da sonunu bilemediðim hayatta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Timucin_23 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.