DİLENCİ

Gün atarken
Bir karga geçti üzerimden
Kuyruklarýndan yakaladým
Uçarken
Býrakmadým karasýný
Sürdüm Yüzüme
Sürdüm Dilime
Sürdüm sözlerime
Iþýðý kýrýlmýþ Kara gözlerime
Ovuþturdum Elimle
Gözyaþlarýmýn tuzlu suyunu
Yüzüme Akan kara sürmelerden
Bir Dilek tuttum
En beyazýnda
Ta derinlerden
Birdenbire
Durup durken
Yüreðimden bir rüzgar kalktý
Bir esti ki tozu dumana kattý
Dünlerden süpürüp yýðdý seni öbek öbek
Suret’i sevdayý savurdu vurdu beni
Yaktý baðrýmý,sýzladý bu yürek
Ötelerin yastýðýna düþmüþ serimden
Kara gece gibi döküldü
Büyülü Kara saçlarýndan damlayan
Bir çið damlasýyla
Ateþ düþtü tenime
Çevirdi beni
Yapýþtýrdý Dolunayýn gülen yüzüne
Bir çift Kara gözde yanmýþ
Siyahi ruhumla beraber
Görmez kimseleri gözüm
Bakmam artýk baþka rengine
Yok bir sözüm
Bu ahengine
Dayanmaz
Yanýbaþýnda
Karakovan balý acý kaldý
Dili bülbül kelamlarýnda
Bütün sözlerin
Dudaðýnýn kenarýna iliþmiþ
Gülen
Kýrmýzý bir gülün yapraklarýnda
Gün ýþýrken
Yoktum
Yoldum artýk Ben
Üzerimden bir karða geçerken
Düþtüm yine dilek kuyusuna
Ýçtim yine kapkara sularý
Küs yastýðýnýn sefil sertliðinde
Kýrýlan cam bardaklarda
Kafamý
O Duvardan bu duvara vururken
Kör oldu sana açýlan þu gözlerim

Çýrak Ça / Ýbrahim YETGÝNDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın: