HÜZÜN ÇÖKÜYOR

Mum ýþýnda öyle daldýðým günler.
Aklýma geldikçe, hüzün çöküyor.
Okul yollarýnda, gezdiðim günler.
Aklýma geldikçe, hüzün çöküyor.

Gecenin o sýrlý, karanlýðýnda.
Yârin adý þarký, gibi dilimde.
Aðrýlar, sýzýlar, tam sol yanýmda.
Aklýma geldikçe, hüzün çöküyor.

Yaðmur ýslatýrdý, tenim duymazdý.
Dizlerim yorgunluk, nedir bilmezdi.
Gözüm ondan baþkasýný görmezdi.
Aklýma geldikçe, hüzün çöküyor.

Sevda çöllerinde, yanan þu yürek.
Kýrda papatyadan, tutardým dilek.
Artýk o günler, bana çok uzak.
Aklýma geldikçe, hüzün çöküyor.

Meçhule daldým, bak yine þöyle.
Ayrýlýk þarkýsý düþtü, bahtýma böyle.
Sevenin kaderi’ midir, ýzdýrap söyle.
Aklýma geldikçe, hüzün çöküyor.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.


Sosyal Medyada Paylaşın: