eyvallah...

yaþadýk ve tükettik
oysa daha dün baslamýs gibiydik
bunca söz bunca yazý ve bunca ses
kiminin hakký verildi harcanýrken
kiminin üzerinde bile durmadýk
geçti diyorsun ya simdi
onada eyvallah

cok sevdik belki de
cok canýmýz yandý
sakladýk agýr kanamalý yaralarýmýzý
anlatamadýk
bir sure sonra vazgectik yazmaya calýsmaktan
susuyorduk
sürekli digerimiz konussun isterken
bir sorumlu arýyorduk belkide
gidecek bir baska düþ
önce sesimzi kaybettik
susuyorduk durmadan
cunku söylenen her kelime daha derine batýyordu
nasýl ki sakýndýkca üstüne geliyordu
korktukca aklýmýzdakinden
basýmýza geliyordu
yoruldum artýk diyorsun ya
onada eyvallah...

son bir hevesle dokunuyorduk birbirimize
zorlama bir sevdaya yüklüyorduk ertelediklerimizi
bir süre sonra tatminden ötesi gelmiyordu elimizden
tenimizdeki yangýnlarý sondurme telaslarý
ayrýlýrken sarýlýp öpüþme anlarý
cafe köselerindeki susma zamanlarý
telefonun diger ucundan hesaplasmalar izliyordu sonra
yetmiyordu cunku
bin kilometrelik bir mesafeden
birbirine tutunmaya calýsan iki sevgiliydik biz
artýk sevmiyorum diyorsun ya
onada eyvallah
Sosyal Medyada Paylaşın: