TÜKENMİYOR CAHİLLER
Yüzüne tükürsen, yaðmur zanneder,
Çýkar için ayýlara, dayý der,
Her zaman burnunun, dikine gider,
Ne hikmetse, tükenmiyor cahiller.
Sakýn ha! Ýnanma , onun sözüne,
Bakýp ta aldanma, masum yüzüne,
Yapar iyiliði, sokar gözüne,
Ne hikmetse, tükenmiyor cahiller.
Konuþunca zehir, saçar dilinden,
Vurmaya çekinmez, seni kalbinden,
Hakký olmayaný, alýr elinden,
Ne hikmetse, tükenmiyor cahiller.
Seni eþek eder, sýrtýna biner,
Bir de utanmadan, hep alay eder,
Pek laftan anlamaz, dikine gider,
Ne hikmetse, tükenmiyor cahiller.
Hele çýkarýna, bir dokun da bak,
Mümkün mü bunlardan, uzakta durmak,
Onlarýn gözünde, olursun ahmak,
Ne hikmetse, tükenmiyor cahiller.
NURÝ iyi taný, bu cahilleri,
Eðridir halleri, yalan dilleri,
Çalar davullarý, öter zilleri,
Ne hikmetse tükenmiyor cahiller.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.