çölde açan çiçeðin
kýtlýk korkusu gibi
kurak ve yokluk
güncelerini
örüyor
zaman
uykuyla uyanýklýk
arasýnda gidip
geliyoruz
þöyle
bir içimi yokladým
deliþmen taylarýný yitirmiþ
öksüz bir meranýn
avazý gibi
yýrtýnýyor
aydýnlýðýn
yüzü düþmüþ
her gün biraz daha keskinleþiyor
karanlýk
düþünüyorum
yaþamýn çýkmazlarýnda kýlçýklý buðday
kolay lokma yok
ve
ben çok yorgunum
tanrým
kuytunun beklediði ýþýk
ölünün beklediði yas
hastanýn beklediði þifa
oysa
suyun yüreði tunçtan
kýzýl bir türküye uyuyor
evren
kimse
bilmiyor tüm zamanlarda “abbas yolcu”
tüm hayaller kýyamet muþtusu
tüm hüzünler rüzgâr üfürüðü
anlamýyorum
hâlâ niye aðlýyor
içimdeki üzgün
sarmaþýk
ruhumda çýlgýn seyir
döne döne tükeniyor aþk
dilimin ucunda yýrtýk gazel
göðsümde bidünya mai gök
sýrtýmda gümüþten mýzrak
,
-biliyorum
-biliyorum tanrým
insan mezara konmadan uçamaz ki…
ayþe uçar
22-11-2021