unutur gibi olmak azala azala giderek uzaklaþmak en saklanmaz acýdýr uzaklýðýn karanlýðý iyileþmeyen yaralar açýyor görüþemesek de kopmuþuz hep yuvarlandýkça büyüyen bir çýð bu ayrýlýðýmýz bazý gecelerin yýldýzsýz aysýz dünyayý unutur gibi güneþin yokluðu karanlýkta býrakýldýk hiçbir sevdaya da kanmadým artýk onarýlmaz yýkýntýlar yaþadýk hiç baþlamasaydýk mý ? kalplerimizi unuttuk geçmiþin anýlarý da bir iþe yaramadý ayrýlýðýmýza kendimizi inandýrdýk acýlar sýzýlar bitecek ikimizin de yükü çokça boþluklarý dolduramayacaðýz birbirimize yokluðumuz kapanmaz bir yara geçip gitti artýk mutluluðumuz…
mustafa kaya 22.11.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.