MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Aynı mahallenin çocukları
Abdurrahman GÜLEÇ

Aynı mahallenin çocukları



Basýk sývasýz gece kondularýn,
Kalorifer külleri ile kaplanmýþ,
Kara, tozlu sokak aralarýnda,
Misketle gazoz kapaðý oynarken;
Yeraltýnda çalýþan maden iþçileri gibi,
Kararmýþ, terden yol yol yüzlerle;
Zaman su gibi akardý; amansýz!
ayýþýðýnda dokuz kiremit oynarken

Çocuksu oyunlarýn mucidi bizler;
Çember yapardýk otomobil lastiklerinden,
Kahraman akýncýlar olurduk bazen,
Tahta atlarla bizans kapýlarýnda:
Bilmezdik oyununu ama oynardýk,
Körpe beyinlerin çocuksu saflýðýnda;
Umutla uyanýrdýk her yeni güne,
Koþulsuz sarýlýrdýk; Mahallenin çocuklarý.

Þehir bizi içine alýnca; Büyü bozuldu;
Menfaat doðranýnca çorbamýza; Direnemedik!
Savrulduk sonbahar yapraklarý gibi,
Kimimiz yolun saðýnda, kimimiz solunda;
Ayný amaç için ayrý kulvarlarda,
Farkýna varmadan etrafýmýzda dönen,
Süngüsünü bilemiþ köpek balýklarýnýn,
Hýrçýn, þehvetli ve Ýþtahla bakýþlarýnýn.

Çözemedim: Birimiz diðerinden farklý ne istedik?
Bir iþimiz olsun, aþýmýz kaynasýndý ocakta;
Ýyi eðitim alsýn çocuklarýmýz adam olsundu;
Öyle basit hastalýklardan çocuklar ölmesin diye;
El verip, omuz verip çalýþmak yerine!
Umutlarý kurþunlayýp, Birbirimizi öldürmedik mi?
Nedir bu kin, bu aymazlýk? Özüne baþ kaldýrý!
Arkadaþlar! Gelmedimi daha uyanma zamaný?

Abdurrahman Güleç

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.