Havada Hüzün Var
Her þeyde bir hüzün var,
Dizeler hüzünden doðar!
Akþamlar hüzünle baþlar
Ve gecelerde buram buram
Hüzün akar!
Ay da, yýldýz da
Hüzünle topraða bakar
Kalem hüzün yazar
Hüzünden doðar bütün acýlar
Hasretlikte, beklemede
Yazýlan her dizede
Sevdanýn sözlerinde hüzün var
Güneþ hüzünle doðar
Tan yerinde öter kuþlar
Gecikmiþ acýlý aþklar
Hüzünle aðlarlar
Her çekiþinde nefesini burnuna
Oksijen yerine hüzün solar
Rüzgar hoyratca hüzün eser
Ve yapraklar hüzünle hýþýldar
Çocuklar hüzünle aðlar,
Anneler, gözleri yollarda
Her þeyi unutup hüzünle bakarlar
Kekikler hüzün kokkar
Sisli dumanlar hüzün salar
Hüzünden hazlar
Bas bas baðýrýrlar
Hüzünle örülü duvarlar
Hüzünle kapanýr kapýlar
Aþk hüzünle solar
Ve kayýp olur gidersin
Hüzünün beþiðinde
Çünkü yüreðini
Hüzünlü bir beþik sallar
Yere serilmiþ hüzünle tüm halýlar
Hangi taþý kaldýrsam
Altýndan hüzün çýkar
Dýþarýda, içeride, yolda
Evde, iþte, okulda eczanelerde
Hep hüzün satarlar
Eller hüzünle yazarlar,
Gözler hüzünle bakarlar,
Aðýzlar hüzünle konuþurlar,
Hüzün opüþü verir dudaklar
Azýnlýkta, çoðunlukta, …
Baharda yazda, sonbaharda kýþta
Hayat hüzün sofrasý kurar
Ve hüzünlü yemiþler sunar
Çoçuklar, gençler, veliler,
Ehliler, deliler, sevenler
Terkedilenler, terkedenler
Hep hüzüne dem vururlar
Okþanýr teselli edilerek
Hüzünle sýrtlar,
Çöker çekilen acýdan avurtlar
Çünkü avurtlarda
Hüzünün aðýr acýlarý var
Yüzde ki derin çizgiler
Beni acýmýn hüzünüyle betimler
Su hüzünle akar,
Yosunlar kayalara hüzünle tutunurlar,
Çiçekler, güller, nergisler, kasýmpatýlar
Hüzünle açarlar
Çünkü hayatta aþkýn aðýr ve yaralý
Çocuklarý var!
Hüzün var; çarþý da, pazarda
Nazarda, Hazar’da
Dünyanýn en ücra ucunda
Bilemediðimiz bir hüzün var
Ve bedavadan canýmýzý yakar
Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 15.11.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.