karanlýk en koyusundan en zifirisinden geceme çöker aðýlýklarý kederlerimin gölgeler ýþýksýz gider ardýn sýra seslerin
gün puslu , daðýlmýyor usumun bulutlarý güneþ küskün perdelenmiþ ýþýklarý, gölgeler yalnýz gölgeler korkar yitirince bin ben olan bedenleri , zifiri karanlýða sarýlýr can diye
yeri dolmuyor giden benin neydi ki böyle eksilten yüreðimi Öfkeliyim kendime Öfkeliyim zamana Sil baþtan dönülmüyor ki günün ilk aydýnlýðýna.
10 kasým 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlıgül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.