öyle yorgunum ki caným hiçbir þey istemiyor
sanki bir þey isteyecek kadar olsun can yok bedenimde
gözlerimden uyku
kulaðýmda ninni
duvarda saat
akýp gidiyor öylece
ipini koparmýþ uçurtma gibiyim
bir çocuðun gözlerinde yükselip
kaybolana dek uzakta
ya da ne bileyim
isimsiz bir kahraman
çok eski bir masalda
öyle hissizim ki umurum bomboþ
gövdemin üzerinde ne var
ne yoksa baþý’boþ
ve öyle issizim ki karanlýða
bir kendini ýþýtan mum kadar ancak
yanacak
sönecek
ama kül býrakmayacak..