RUHUM ÖLÜYOR

Öyle doluyum’ ki, dertle, çileyle.
Yüreðim acýyor, dilim susuyor.
Beni benden etti, felek silleyle.
Üstümde kara, bulut dönüyor.

Kime güvendimse, sýrtýmdan vurdu.
En yakýn dostlarým, tuzaklar kurdu.
Can dediklerim acýmadý, canýmý aldý.
Umut ýþýklarým, bir bir sönüyor.

Hazana döndü, bahar aylarým.
Bir rüya misali , geçti yýllarým.
Bi çare yürümez, oldu dizlerim.
Ýçim pare, pare, her gün kanýyor.

Kalem yazmaz oldu, dil aciz kalýr.
Dertler katmer, katmer, üstüme gelir.
Neler çektiðimi, el nerden bilir.
Yüzüm gülse’ de, ruhum ölüyor.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: