RASİM AMCA

Bizim mahallenin en yaþlý insanýydý
Rasim amca
Beyaz sakallý ak saçlý yiðitmi yiðitti
Yüzlerinde yýllarýn býraktýðý derin izler
Yüreðinde anlatmakla bitmeyecek
Uzunmu uzun hikayeler vardý
Bakýþlarýnda sanki büyük bir enkaz saklýyor
Geçmiþinden hiç bahsetmek istemiyordu
Her sabah erkenden kalkar bir süre kaybolurdu
Nereye gittiðini kimse bilmez
Kimselerede söylemezdi
Gel zaman git zaman
Güzel bir pazar sabahý þýk bir elbise giymiþ
Süslenmiþ bir vaziyette çýktý evden
Bu kez nereye gidiyor öðrenecektim
Uzunca bir yol yürüyerek mezarlýða geldi
Rasim amca 
Çeþmeden biraz su alarak
Ýki mezarýn yaný baþýna oturdu
Orda yatanlar yýllar önce trafik kazasýnda
Hayatýný kaybeden oðlu ve karýsýydý
Ve o gün oðlunun doðum günüydü
Koca yürekli Rasim amca
Týpký bir çocuk gibi nasýlda küçülmüþtü
Onlarýn ölümünden kendini sorumlu tutuyor
Kendini hiç affetmeyeceðini haykýrýyordu
Ne kadarda aðýr bir yük taþýyordu bedeni
Ýþte bü yüzden o günden sonra anladýmki
Kimin ne yaþadýðýný yüzünden deðil
Yüreðinde ne yaþattýklarýný bilirsen anlarsýn ancak

Erkan ÞEREMET

















Sosyal Medyada Paylaşın: