Çocuktum

Bende çocuktum bir zamanlar.
Hala gözümün önünde oynadýðým o sokaklar.
Yine saklambaç oynasam beni saklar mý þimdi olmayan o aðaçlar.
Bende çocuktum bir zamanlar.
Annem babam vardý, birde düþtüðümde dizlerimdeki yaralar.
Çocuk felci geçirmiþtim üç yaþýndayken, hala hatýrýmda o acý anýlar.
Bende çocuktum bir zamanlar.
Güneþ sabunu torbasýnýn içine þeker topladýðým o bayramlar.
Düþmediðim gün yoktu dizlerimin kanamadýðý.
Acýsý geçince yanaklarýmda kuruyan o yaþlar.
Ekmeðe yað sürer verirdi annem, bahçeden kopardýðým domatesle artardý iþtahlar.
Annem görmesin diye koynuma doldurduðum irili ufaklý kesme þekerleri, ama bilirdim ki saklasamda annem anlar.
Bende çocuktum bir zamanlar.
Kýþ gecelerinde anlatýlan hikayeler masallar.
Tekneli vardý mesela, yaramazlýk yapan çocuklarý atar teknesine götürürmüþ, birde kýþýn tanýdýk birinin sesiyle gelip alýr götürürmüþ cangolozlar.
Annemin yaptýðý kurabiyeler, çörekler, nede lezzetli olurdu yumurtayla piþirilen çökelekler.
Abilerimin gömleklerini giyerdim büyümüþ olmak için, birde babamýn papaðýný takardým yaz ortasýnda, bakýn koca adam olmuþ desinler.
Aradan yýllaaar yýllar geçti, annemi kaybettim, sonra babamý 15 yýlýn ardýndan. Yine yýllar geçti aradan, büyüdüm, evlendim ama Rab’bim herkese verdiði bana vermedi o yavrudan.
Bende çocuktum bir zamanlar.
Büyüyünce baba olacaktým, yavrularým olacaktý, yavru hasretiyle geçti yýllar. Ne kadar gitsemde çaresiz kaldý doktorlar.
Annem öldü, babam öldü, ardýndan aðladýk tüm evlatlar.
Ben öldüðümde arkamdan hangi çocuk aðlar.
Bende çocuktum bir zamanlar.
Saçým sakalým beyazladý, bedenim yaþlandý.
Ama ben hiç büyümedim, büyümezmiþ zaten çocuðu olmayanlar.
Bende çocuktum bir zamanlar, halada çocuðum.
Beni anlasa anlasa yine benim gibi çocuðu olmayan anlar.
Bende çocuktum bir zamanlar, bende...
Sedat YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: