Sen Ben
Sen Ben
Eðer ki düþseydim sen de düþerdin,
Çünkü, sacayaðý gibiydik sen, ben.
Benim gözyaþýmla açtýn, yeþerdin,
Gül ile yapraðý gibiydik sen, ben.
Çok cok geçmiþlerde baþladýk biz ki,
Kalu Bela’daydý ilk yazgýmýz ki.
O zaman bölündü aþklarýn rýzký.
O an ruh ipliði gibiydik sen, ben.
Sevgi tohumuyla çimlendi aþklar,
Yediveren gibi çoðaldý kökler.
Hikaye böyleydi ey sevgili yâr!
Tek buðday baþaðý gibiydik sen, ben.
De ki yaþlarýmýz anca on altý.
Tadýmýz baþkaydý, özlemi kaldý,
Sanma unutuldu, sanma yok oldu!
Dilberin dudaðý gibiydik sen, ben
Gözümüzden düþen çiðleri düþün;
Aðlayan halimiz çocuk gibi þen!
Erken þafaðýnda bir yaz gününün,
Soðuðu sýcaðý gibiydik sen, ben.
Þimdi, geçen geçti, gelecege bak!
Yüzler yaþlansa da, hálâ gülerek,
Omuzuma yaslan, sevinsin yürek,
Aþkýn yanardaðý gibiydik sen, ben.
Mehmet Semercio
TEÞEKKÜRLER
Seçki kuruluna ve beðenilerini esirgemeyen üstadlara tüþekkürlerimi iletirim.
Saygýlar efendim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.