Anladým ki bitmiþtim onda, açýlmayan telefonlar, cevap verilmeyen mesajlarýn sonunda üstelik bir daha onu aramayayým diye telefon numaramý bile engellenmiþti.
Nasýl olabilirdi ben ona tertemiz duygularýmla aþýkken sevdamýn üzeri nasýl olurda bir kara kalemle çizilebilirdi ki.
En zoruda neden Allah’ým neden diyerek binlerce kez kendime sorduðum sorunun cevabýný yine kendimde bulamamýþtým.
Nankör bir adamýn vefasýzlýðýnda boðuluyordum.
Yalandan sevmeleri bilmeyen kalbim yalan olan bir adamýn kalp yetmezliðinde can çekisiyordu.
Duymuyordu feryadýmý o baþka kollardeyken, duyuramadým ben ona nefessizliðimi.
Ýyide ben aþkýn acemisiydim ona böyle tutkunken âþkýn acý eleminden nasýl kurtulacak tým ki.
"Unut kalbim unut" dediðim nice gecelerde gözyaþlarým yastýðýmý ýslatýrken boðuluyordum ama o kurtarmýyordu onsuzluktan beni...
Unutmak için umuda dair elimde hiç bir þey yoktu duadan baþka...
Umutla ettiðim dualarda bir yere kadardý, sonra umuttaki "m" harfini kaldýrdým "ne olur onu unuttur Rabbim" diye her gece çaresizlikle dua eder oldum.
Yaþamak için unutmaya ihtiyaç duyarken bu acýyla nasýl baþ edebileceðimi bilmiyordum... Çünkü aþk beni savunmasýz yakalayýp tükürüp yere atýp çiðnemiþti. Kimliksizdim üzerimde aðýr bedelli bir aþk biçareydim...
Ve ben onu unutamiyorken o beni unutmuþtu...
Ah kalbim aþk senin neyine Neyine o küçük serçe yüreðinle sevmek. Þimdi bedel ödeme vakti...
Nevin Aktekin Gülfýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.