Dalý kýrýk bir aðacýn altýydý benim yerim Gölge ve tenha Açan tomurcuklarý umutlarým Düþen yapraklarý hüzünlerim oldu Köklerinde ben yaþlandým onun Toprakla tanýþtým daha ölmeden Suyu yaðmurda gördüm sadece Havayý gök kubbede Yaþamý aðacýn gölgesinde tanýdým Rüzgarýn sesiyle öðrendim ezgileri Yeþili umutlarým olarak bildim Renklerin diðerlerini hayat sandým Uzaklarda gördüm o renkleri Korktum! Bir türlü yanaþamadým onlara. Onlar ki galiba insandýlar.
20/07/2008 01:01
Sosyal Medyada Paylaşın:
fer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.