YOL

Ömrüm
Çýkmaz sokaklarýn derinliðinde
Sefil Melodramlarýna çaðýran
Hayatýn yere batan yol kavþaðýnda
Yüzüm düþmüþ,savrulmuþ
Sapsarý bir sonbahar akþamýna
Dökülmüþ kuru yapraklarýnda
Gözlerim
Takýlý kalmýþ, Sarý ýþýklarda
Çivilenmiþim bahtýmýn girdabýna
Mat renkli Ruhsuz bir ceset gibi
Bekler dururum hep dik yokuþta

Gözlerim sarý ýþýklarda
Ne yeþil yanar gülüp geçeyim
Ne de kýrmýzý yanar düþüp öleyim
Yakar sarý sarý alevlerde

Ya yüreðim
Ya Þu ihtiyar cesette sýkýþmýþ
Beni parçalayan
Yüreðimin duvarlarýný yumruklayan
Çizip çizip ,Her çizikte Gün sayan
Hücre hapsindeki Afacan çocuða
Þimdi ben Ne diyeyim
Bulut bulut nemli gözleri
Elinden þekeri alýnmýþ gibi
Her dem aðýttýr sözleri
Kendim kocadým o büyümedi
Derdi kederi geçtim de
Bi onu Büyütemedim
Þimdi ben neyleyim
Elmalý þeker gibi
Ellerine güneþi mi vereyim
Avare bir anýt gibiyim Arafta
Yolunu kaybetmiþlerin çarptýðý
Ortadayým
Bir kanýt gibi tek baþýma
Budalý ellerim ayaklarým
Lâl avazlý Bir totem gibi .

Ruhum kanat vursa yeþile
Cesedim yanar kýrmýzýya
Sarý alevlerin ellerinde
Yandý kül oldu kanatlarým

Bekleriz hep beraber sarýda
Elimde,Yüzümde,gözlerimde
Ýçimde, dýþýmda Aah ulan ah
Kesilmiþ cezam her tarafda
Avare dolanmak bu cesetle
Ne etsek,Mahkemeye versem
Bitmez bu dava kýyamete dek
Kim kime hesap verecek
Bir karar çýkmaz hiç bir Celsede

Çýrak Ça
Sosyal Medyada Paylaşın: