Bana aþýk olmayýþýný kabullenmek Samanyoluna, Yýldýzlara tatile çýkmak kadar zordu! Uzun ve derin acýlarýn Yýkýcý tahribatlarýyla ancak Geç de olsa anlayabildim! Sebeplerini, sanýrým Suskunluklarýnda kavrayabildim! Lakin; "Biz iyi dost, Ýyi arkadaþtýk" Öylemi? Peki; Aniden, Beni sana görünmez kýlan, Gömüldüðün bu sessizliðini "Selamsýzlýðýný" En beteri bu "VEFASIZLIÐINI", Delirmeden ben, Hangi idrak’a Hangi deðere Hangi kavrama Neye Nereye sýðdýrayým? Aþktan Vuslattan Saadetten geçtim, Bu "insansýzlýk" Belirsizlik Bu çýldýrtan Sebepsiz (!) sessizliðin le (Ki; Delicesine bir soru kemiriyor aklýmý! Acaba, piþman oldu da, Bana aþýk olduðunu mu anladý? Ondan olabilir mi Bu çözemediðim tavrý?) Çýkamýyorum bu itildiðim girdaptan, "Ne yapmalý" sarmalýnda boðulurken Ýþte tam da o an Görünmezlik pelerini olup Sarýyorsun tüm bedenimi Siliniyor her þeyin anlamý Ahhh yine o þarap gözlerin Kazýyor acýmasýzca künyemi Soyunuyorum ben de istemsizce Tüm sýfatlarýmdan,
Giydiriyorsun bol ömrüme Yaðlý urban, Daracýk bir libas gibi
"ISSIZ ADAM"lýðýmý..
04:KASIM:2021 SAAT:02:26
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.