Bir þehir geçti gözlerimden, Seni ararken.... Binlerce bulut gölgesine astým, Adýný haykýrdýðým, Sessiz çýðlýklarýmý.... Gelmesen bile, Dönmesen bile, Bilmeni istedim, seni unutmadýgýmý, UNUTAMADIÐIMI.. ...Bu þehir, Yokluðunda ne acýmasýz, bilemezsin.... Koca binalar, Issýz parklar, Ve derin gölgelerinde, Ne kadar yalnýz kalýyor insan... Yapacak hiçbirþey yok... yapacak hiçbirþey yok artýk... Mýsralarýnda ki sitemlerin, Ýçimi acýtsa da... En koyusundasýn, GÝZEMLERÝN Ve nasýl garip bir sevdalardasýn ki.... Tek yolcusu SENSÝN.... Baþýboþ giden bu trenin.... Bir adým, Tek bir adým atmadan, Nasýl istersin,sana koþmamý? Vuslat, KALBÝNDEKÝ IÞIK OLSA DA, Yalnýzlýkla örüyorsun, ÝÇÝNDE KÝ KOZANI.... Açmadan kanatlarýný, Çýkabilirmisin bulutlara.... Gördügün evren..sadece bir hayal Cesaretn yoksa eger AÞK a Bence sen, Olduðun yer de KAL... Turgut CENGÝZ 14 08 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
turgutcengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.