Kaybolduk ikimiz deli esince sert rüzgar Kulaç vurduk,çaresiz kaldýk Azgýn dalgalarýn imkânsýz çýðlýklarýnda Sen can isteyen cellât,bense kurban oldum Hayatýn boyunduruðu altýnda zihnim karýþýktý Tüm kararlarý hep ben versem de Her zaman öncelik sendeydi Kalem benim elimde olsada Gideceðim yönü çizen sen oldun
Zifiri karanlýkta attýðým her adým da Aklým bende deðildi sanki Bakýnca gökyüzüne,seni görüyorum Tek parlayan yýldýz sen gibiydi Her adýmda biraz daha uzaklaþýyorum Kiminlesin,kimin kollarýnda olduðun Umurunda bile deðil artýk Hýzlý adýmlarla uzaklaþýrken yalnýzlýk rýhtýmýndan Artýk arkamda soluðunu hissetmiyorum Kalbim delicesine çarpmýyor artýk
Þarkýlar benim için yazýlmýþ gibi gelse de Boðazým düðümleniyor,dinleyemiyorum… Kendi duygularýmla boðuþurken Uyanmanýn kolay olduðunu biliyorum Sýkýntýlý geceler de sabahý iple çekip Bazen de hiç güneþ doðmasa diyorum… Ne geceler rahatlatýr, ne gündüzler beni Rüyalar görüyorum bazý zamanlarda Gerçek olmasýný çok istediðim Her sýçrayarak uyandýðýmda Adýný söylediðimi fark etsem de Ölmek isteyip ölemeyenlerdendim
🐋🐋🐋🐋
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.