poyraz esiyor hava buz kesiði martýlarýn gölgesi düþüyor Üskidar’a Üsküdar çok kalabalýk arayýp vurdu beni güz güneþi dudaklarý çatlatan yalnýzlýk üþütüyor daha çok sis dalgasý denizin kokusu rüzgarýn acýmasýzlýðý ruhumu hançerliyor yitirdiðim sevinçler inliyordu salacak boyu kýz kulesi deniz feneri karþýda yarýmada bugün Üsküdar benimle ayakta yeþil mavi sahil aðaç aðaç caddeler insan insan mutluluklar yýðýnla hikayeleriyle insanlar kaldýrýmlarla yürüyorum ben de dinlemekte güzel hem kendimi hem hayattan sesleri sebep sonuç olup bitenleri düþünüyorum gün boyu saatlerce içinden çýkmak zor çaresiz kalýyorum iskeleye çýktý yolum bir vapurun homurtusu iskeleye akan kalabalýk güz soðuðu durmak bilmez devam eden bir canlýlýk bense ölümcül yalnýzlýk yol biter Üsküdar bitmez....
01.11.2021 / üsküdar mustafa kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.