İSTANBUL

<><> ÝSTANBUL <><>

Ýstanbul
Gýdým gýdým solduðum
Kadim þehir

Býrakýpta beni
Sen gideli buralardan
Bir daha gülmedim
Gülemedim
Hep kýrgýn hep üzðünüm
Bu gün
Ýðneli beþik yataðýmdan
Bi dünya acýlarla beraber
Yüklenip hepsini Kalktým
Yüzümü yýkayýp
Bakmadým bile aynada Kendime
Önce Kaçak çay demledim
Bir bardak çayý
Çevirdiðim kaçak tütünden
Ýki dal Sigara dumanýnda
Zehirledim, boðdum oracýkta
Mutfakta
Akþamdan daðýnýk masada
Çektim öylesine kapýyý çýkarken
Kilitlemedim bile
Düþtüm yola
Okulu kýran
Haylaz bir öðrenci gibi
Gitmedim iþe
Halice indim bu gün
Alýrken iki simit
Kimseyi görmedi gözüm
Indim sahildeki kayalýklara
Elimdeki simitlere bakmadý
Konuþmadý benimle martýlar
Tükenmiþ kelimelerim
Alýp götürmüþsün kendinle
Solmuþ nefesim
Yok , yok
Kalmamýþ hecelerim
Bana bile býrakmamýþsýn
Dilimde kendime ait
Yok iki çift sözüm

Ýstanbul
Gýdým gýdým kaybolduðum
Kadim þehir

Beni býraktýðýn yere
Ýndim
Sirkeciye
Tren garýnda baktým kendime
Öylece Bekliyor seni orada
Hala ellerim durur havada
Gözlerim takýlmýþ giden trenin ardýna
Düþmüþ Ruhum raylarda sürünürken
Bakar Çürüyüp giden bedenime
Bavullar Dolusu hasretlerim acýlarým
Tarifi imkansýz Sýzýlarým
Hani ya dermanlarým
Yok , yok
Yok
Dayanamadým, fazla duramadým
Attým kendimi yollara
Yürüyorum
Sýcaklýðýna yetim öksüz kollarýmla
Vatan caddesinde yürürken sensiz
Ne kadar da ýssýzým , ne kadar çaresiz
Nereye gitmiþ bu kadar insanlar
Sanki istanbulda yaþayan tek benim

Giderken
Kapattýn
Yüzüme bütün kapýlarý
Gözlerim arýyor hala seni
Yok bu Yeni kapý
Þurada eski kapý
Artýk
Bitti
Bi Ümidim kalmadý
Nerden bulacaðým
Ýstanbul devasa bir saray
Sana Tutsak ruhum
Esir zindanlarýnda
Aç artýk kurtar beni
Kapalý Yedikule kapý
Top kapýdan geçerken
Patlýyor yüreðimde gülleler
Çarpýyor yokluðunda gezinirken
Hisarlarda bedenime
Yýkýlýyorum her bir güllede
Yerlere
Taþlarým dökülüyor
Kanayan yüreðimin deryalarýna
Þimdi
Neredesin
Gözlerin Yüzün
Sesin gülüþün
Ellerin
Nefesin
Nefesi kesilesice
Nefesim kesildi
Yoruldum
Bulamadým
Sýrlara karýþtý suretin
Çalmadýk Býrakmadým
Bilemedim
Göremedim
Hangi kapý

Ýstanbul
Gýdým gýdým eridiðim
Kadim þehir

Ýstanbulun
Bütün kapýlarýnda seni aradým
Gelseydin bana bi çat kapý
Açsaydým olurdu ya altýn kapý
Ayaklarým aldý götürdü beni
Durduðum son durak
Þimdi kumkapý
Hasret sarhoþuyum
Ýçimde bir hicaz kemani gezinti
Telleri aðlýyor inceden inceye
Kafam birazda kýyak
Kötü
Öksürüyorum
Mendilimde kan yok ama
Çýkmýyor nefesim
Bilincimi sende yitirdim
Ben ,ben çok Kötüyüm
Þuurum da kapalý
Yeter gel
Gel
Yoksa
Artýk
Varacaðým yer
Zincirli kuyuda sonsuz kapý

Ýstanbul
Gýdým gýdým öldüðüm
Kadim þehir
Ýbrahim YETGÝNDAÐ / Çýrak Ça /
Sosyal Medyada Paylaşın: