ABDURRAHMAN EFENDİ HAZRETLERİ

Alaeddin Ali’ye tabi oldu
Maddi ve manevi ilimle doldu
Ýslam sancaðýnda uzayan koldu
Doðumu bilinmez Ýslam’dý özü

Hilafet verildi göründü eller
Mürþidi git dedi bekliyor diller
Amasya yarendir daðlarda güller
Ýçinde sönmeyen gurbetin közü

Sessizce yerleþir bir dað baþýna
Ortak olur herkes bir tas aþýna
Can verir Vatanýn bir tek taþýna
Sýrtýný dönmedi manaydý yüzü

Yiyecek bir þeyler hazýrlayýn der
Daðdaki ceylanlar sürüyle iner
Gelen misafirler müritlerde yer
Kanaat sahibi bereket gözü

Köyün su içtiði kesilir dere
Asasýný vurur çýktýðý yere
Altýn akar ordan ama su çare
Bahara çevirir kuruyan güzü

Münacat bulunur su ver içmeye
Bir daha kesilmez baþlar akmaya
Kerameti duyan gelir bakmaya
Allah’a ulaþýr samimi sözü

Sadýk KARADEMÝR

On altýncý yüzyýl Anadolu erenlerindendir. Erzincan’da doðdu. Doðum ta­rihi belli deðil. Gerekli ilimleri tahsil ettikten sonra Erdebil taraflarýna gidip Safiyyüddin Erdebîlî Hazretleri’nin torunlarýndan Alâeddin Ali Hazretleri’ne talebe oldu. Onun yanýnda uzun süre kalýp maddî ve manevî ilimlerde yükseldi. Daha sonra sülukünu tamamlayýp hilafet aldýktan sonra, mürþidi tarafýndan Anadolu’ya gönderildi. Amasya’nýn batýsýnda bir daðýn baþýna yerleþti. Kimseye davette bulunmadýðý halde âþýklarý onu tanýmakta gecikmeyip etrafý sevenleri ile dolup taþtý. Bir sabah müritlerine: "Misafirlerimiz gelecek. Yiyecek bir þeyler hazýrlayýn." buyurdu. Biraz sonra daðdan ceylan sürüleri yanýna doðru koþtular. Abdurrahman Efendi Haz­retleri ceylanlara: "Bizim misafirlerimiz için canýný feda eden ileri çýksýn" dedi. Ceylanlar­dan biri fýrlayýp ileri atladý. Müritleri o ceylaný tutup kestiler. Misafirler geldi. Hazýrlanan ceylan etini müritleri ile birlikte yediler. Bir köyün kýyýsýnda bulunan ve köye su ihtiyacýný karþýlayan kaynak kuruyunca köy halký Abdurrahman Erzincânî Hazretleri’ne baþvurdular. O da pýnarýn baþýna gelip dua etti. Asasýný suyun aktýðý yere deðdirdi. Allahü Teala’nýn izni ile pýnardan altýn aktý. Bunun üzerine: "Allah’ým! Ben altýn istemedim, su istedim" diye münacatta bulununca su eskisi gibi akmaya baþladý. O günden sonra da pýnarýn suyu bir daha kesil­medi. Abdurrahman Erzincânî Hazretleri on altýncý asrýn sonlarýnda vefat etti.

Yüce Allah sýrrýný mukaddes ve mübarek kýlsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: