BİR ÇOCUĞUN GÜLÜŞÜ

Sen gülersen dünya güler.
Sen ölürsen dünya ölür.
Bir tebessümünle…….
Bu sefer güldürmedin çocuk,
Aðlattýn dünyayý bir gülüþünle.
Oysa sen güldüðünde dünya gülerdi,
Mutlu olurdu insanlar.
Umut duyarlardý senin gülmenle,
Olmadý çocuk, aðlattýn dünyayý.
Bir tebessümünle…….
Oysaki insanlýk mutlu olduðu zaman gülerdi,
Bilirlerdi ki mutluluk, gülmek demekti.
Ama sen ne yaptýn çocuk,
Baþýndaki sargýlara inat,
Yüzündeki yaralara meydan okudun.
Ýnsanlýðý gömdün be çocuk,
Bir tebessümünle…….
Ýnsanlýktan nasibini almamýþ akbabalar.
Hisleri duygularý ölmüþ çakallar.
Sözüm ona barýþ türküsü çalýp,
Ýnsan bedeniyle beslenen yaratýklar.
Olmadý bu sefer, yapamadýnýz.
Ölmesini istediniz, çýðlýk atmasýný beklediniz,
Ama olmadý..
Bir çocuk, bir gülüþüyle,
Ýndirdi bütün maskenizi.
Yýktý bütün putlarýnýzý.
Nemrut olmuþ vicdanýnýzý, taþlaþmýþ kalplerinizi,
Paramparça etti bir gülüþüyle.
Sen ölürsen dünya ölür.
Sen gülersen dünya güler.
Sen gül ki insanlýk ölmesin.
Bir tebessümünle…….


Sadýk KARADEMÝR



Sosyal Medyada Paylaşın: