KALAKALIYORUM

KALAKALIYORUM
Sýrýlsýklam
Körkütük
Kara sevda mý desem
Nedir bu dumanlý baþým
Ýzahý lügatta bulunmayan feryadým...

Uzaklaþýyor hayalin gün batýmýnda
Güneþ mi yoldaþ sana sen mi güneþsin
Iþýldayan gökyüzü þahit
Titriyor toprak
Savruluyor yaprak
Gidiyorsun...

Yazýlar uçuþuyor
Sayfalarda
Biçimsiz þekilsiz
Simalar beliriyor Ufuk’ta
Git gide kor oluyor gönlüm
Su atsalar alev alacak...

Sesler duyuyorum belli belirsiz
Koþuyorum peþinden
Uzadýkça uzuyor mesafeler
Yetiþemiyorum
Susadýkça, sus’uyorum

Geceler hiçliðe açýlan kapý
Gündüzler hayrete düþer yaþarým
Ufuk’lar çizgide kayboluyorken
Sana yanan gönlüm susar
Þaþarým

Gülüþün
Maviyi meyleder durur
Bakýþýn ömrüme nakþeder durur
Hayalin gönlüme dem salar durur
Sen olmayýnca ben hep
Eksik yaþarým

Gözlerin düþüyor avuçlarýma
Yüzüm soluk ýslanýyorum
Damlalar bir bir yanaklarýmda
Iskalýyor ýskalýyorum
Sen gidince ben hep

KALAKALIYORUM...

Sosyal Medyada Paylaşın: