Kalbimi zorlayan bin bir düþünce, gönül ateþinde kül olup yansýn
Ölümle-ayrýlýk ayný karede, insan bu sürgüne nasýl dayansýn
Ayaz mý ayaz daðlar sýrt sýrta, inceden inceye hicran deriyor
Gölgesine þayet küskünse toprak, ne fayda veriyor ne yeþeriyor
Umut bir baþýna uzak bir ülke, yokluyorsa sabrý gayrý ne deyim
Yýllardan mevsime, aylardan güne, bahara çýkmayan güzü neyleyim
Duvara asýlý tozlu fotoðraf, hafýzamda gün gün eksilen boþluk
Yalnýzlýk duygusu sinince c’ana, hatýrý sayýlýr yokluk; sarhoþluk
Bir uçtan bir uca kesiþen yollar, aðýrlar göðsünde bin yýllýk hasret
En derin uykuyu, içli duyguyu, âlemde âdeme gel de izah et.
Tasa etme hayat ödün vermiyor, ilmek ilmek ömrü hassas dokuyor
Þairim, bir kelam yazsam incinir, sayfalar dolusu sûkut okuyor....
Nezahat YILDIZ KAYA