Duvar

yaðmur yaðýyordu
biriktirdiðim sesleri düþünüyordum
ýslak sesleri
sarnýçlardan ve kanayan parçalarýmdan dökülen

yaðmur yaðýyordu
geçtiðim þehirleri düþünüyordum
dilek aðaçlarýný
sallanan umutlarý
kaldýrým taþlarýna takýlmýþ hatýralarý

yaðmur yaðýyordu
rüyalarýmý düþünüyordum
çocuk olduðum hiç büyümediðim rüyalarý
bilmediðim oyunlarý oynarken buluyordum kendimi

yaðmur yaðýyordu
mektuplarýný düþünüyordum
sol cebimde taþýdýðým
kaybedilmiþ savaþýn habercisiydi , açamýyordum

yaðmur yaðýyordu
masallarý düþünüyordum
kimsesiz masallarý
gölgelerin kol gezdiði, þaþýrtmadýðý hiçbir þeyin
gözlerim kamaþýyordu
devlerin sýrtýnda uçuyorduk

yaðmur yaðýyordu
seni düþünüyordum
senden baþka kimsem yoktu
duvarlarýn içinden geçiriyordum sensizliði
biliyordum, sen diye de kimse yoktu



Sosyal Medyada Paylaşın: