ÖLÜME ÇEYREK KALA
Olmazlarýn peþinde umutlarý tükettim
Düþlerimden vuruldum ölüme çeyrek kala
Bir sevdanýn uðruna gençliðimi yok ettim
Çok çektim çok yoruldum ölüme çeyrek kala
Çaldýðým kapýlarda kilit gibi paslandým
Zaman denen bilgenin ihtarýyla uslandým
Kimsem olmadý benim hep kendime yaslandým
Yalnýzlýða karýldým ölüme çeyrek kala
Ömrümce yol gözledim esti geçti yel gibi
Yüreði mekanýmdý çekip gitti el gibi
Yönünü bulamayan boz bulanýk sel gibi
Aktým aktým duruldum ölüme çeyrek kala
Gamzelerine konup gülüþünde açmadan
Sevdanýn diyarýnda kanatlanýp uçmadan
Adýný anmadýðým bir gün olsun geçmeden
Hayaline sarýldým ölüme çeyrek kala
Ben Ýbrahim deðilim bu ateþ beni yakar
Topraða dönük yüzüm özüm hep aþka bakar
Alevden bir kelepçe her dem ruhumu sýkar
Yandým yandým kor oldum ölüme çeyrek kala
Zehir mi katýlýymýþ þu sevdanýn aþýnda
Ne sonumda hayýr var ne ömrümün baþýnda
Yollarýn yokuþunda, vefasýz yar peþinde
Diyar diyar sürüldüm ölüme çeyrek kala
Ayþegül Bahçeci
19.10.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.