İNSAN VE HAYVAN

Ýnsanla hayvaný, ayýran nokta,
Ýnsan düþünürde, hayvan düþünmez.
Hayvanlardan beter, olanlar çok ta,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.

Cahil olur insan, denen hayvanlar,
Boþ kafayla her þey, bildim sananlar,
Olur olmaz, söylenir hep yalanlar,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.

Garipler yoksullar, gözüne batar,
Her þeye karýþýr, hep atar tutar,
Çýkar için gider, dostunu satar,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.

Bilmediði çoktur, bilirim sanýr,
Bildiði þeylerde, daim yanýlýr,
Doðru diye eðri, yerde yol alýr,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.

Dünyayý yer doymaz, gözü hep açtýr,
Ahiret gözünde, sanki bir hiçtir,
Ýbadeti yapmak, ona çok güçtür,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.

Nefsi için tamah, eder paraya,
Ýnanç zayýf, sarýlmaz hiç duaya,
Çýkar için beyaz der, hep karaya,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.

NURÝ der ki insan, kul olmalýdýr,
Hâk’ka doðru giden, yol bulmalýdýr,
Kâmil mümin olup, hep yanmalýdýr,
Ýnsan kendin bilir, hayvansa bilmez.








Sosyal Medyada Paylaşın: