Hayat Mitolojisi

hayal ettiði tüm hayaller uzaktaydý
anne sesi gibi uzaktan fýsýldayan rüzgar
sanki akþam yemeði için çaðýrýyordu
ama çocuk mayýnlý buðday tarlalarýna doðru koþuyordu

oysa ki,,
aklýný kaçýran derviþler gibiyiz yakýn þehirlere uzak ve uzak gökyüzüne yakýn
belki hala hayattayýz ama ne pahasýna
yalnýzca doðru varsaydýðýmýz hikayelerin
doðruluðunu gösteren bir termometre gibiyiz


varsaydýðým gerçeklik beni her gün sorguluyor
beni yarý yolda uyandýran garip bir dejavu gibi
gördüðüm doðru yol mu
ve "evet" ile cevap veriyorum
ama aslýnda "bilmiyorum" diye düþünürken

yaþamýn mitolojisinde
atalarýmýzýn þehirleri nerede bilmiyorum
yolculuk nereye gidiyor bilmiyorum
bilinen tüm hastalýklar ve dualarý geride býrakmak isterken

özlemlerimizin daðýnda bir ahþap kulübe hayal ediyoruz
deniz dalgalarýný izlemek için dürbünle bakarken
yenilgilerimizi ve sevdiklerimizi hayal ederken

yürüyoruz göze batmamak için onlarýn inandýklarý gibi inanýyoruz
unutulmamak için sürü içinde yürüyorken

durmadan ýrmak yataðýnda akýyoruz
yaðmurdan saklandýðýmýz hayal ettiðimiz o kulübeler çok uzakta
ve o hayal ettiðimiz yemyeþil ormanlarda avcýlarýn namlusu önünde ölen ceylanýn acýsýný görmeden umursamadan yürüyoruz
ve
yalnýzlýklarýmýz daha da büyürken


o uzaktaki buðday tarlasýna koþan çocuk bana her gün ayný soru soruyor
yaþam bu muydu? cennet burasý mý?
ve ona diyorum ki “evet” ve aslýnda “bilmiyorum”
bilmiyorum çocuk belki...




Sosyal Medyada Paylaşın: