Esme rüzgar,esme benim üstüme Ne varsa savurdun attýn uzaklara Ben kaç bahar görebilirim ömrümde Vuslatým hasrete döndü Ben kavuþmak istedikçe sevdiklerime Önüme tufan oldun,poyraz oldun Alabora ettin yüreðimi Güneþim soðuk,tomurcuklarým açmaz oldu Çehrem soluk,bedenim yorgun Deðer bilmeyenler yüzünden öðrendim Deðer vermeyi En çaresiz anýmda yanýmda hissetmeyi Meltem ol da es gönlüme Sende vuslatýma eþlik et Bu can eskidi,bulurum melteminde yeni can Uçurumun eþiðindeydim sana sarýldým Uzanan elimi boþlukta býraktýn Oysa ki,bende seviyordum Sevdanýn gözlerinde kayboluyordum Esme deli rüzgar baþýmda Aðladýðýmý görmeden git burdan Çektiðim acýyý bilmeden Ne kadar güçsüz olduðumu görmeden Nefesini býrakmadan Ardýna bakmadan git benden.. Çektiðim acýlarý dýþýma yansýtmadan Sana ulaþamayacaðým kadar uzaklara git Ordan oraya savrulurken görme beni Yine güçlü ve yýkýlmaz bil sen beni O aðlamaz, üzülmez diye düþün ardýmdan Esme baþýmda verdiðin umutlarla git benden... 🐋🐋🐋🐋 /italik ] Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.