Yaşa!
Geçmiþe gittim Can,
Onlarca zaman geriye...
Deðiþen ne dedim kendi kendime.
Deðiþen....
Deðiþeni düþünüp dururken;
Sonra kýrýlganlýklarým geldi aklýma.
Piþmanlýklarým!
Ahlarým!
Þimdi dar bir yol tuttum kendime,
Öyle amaçsýz.
Uykuda varsayýyorum kendimi.
Yüreðimin saati ne zaman uyandýrýr bilemiyorum.
Herkes kendine bir yol tutturmuþ.
Kimisi topraktan bedene manayý ararken,
Kimi de mananýn içindeki putlarda boðuluyor.
Her þey toz toprak içinde.
Kimse göremiyor gözlerinin önündeki gerçekleri.
Çok yoruldum Can!
Nasýl hayretler içindeyim bir bilsen.
Susuzluktan çatlayan dudaklara,
Bir damla su veren yok.
Anlayamýyorum Can,
Biz hangi ara böyle acýmasýz,
Amansýz olduk.
Þimdi soruyorsundur lisaný halin ne diye.
Tarifi yok halimin,
Bir gün bir þehrin efendisi,
Diðer gün o þehrin kül kedisi.
Sorma bana!
Çiçekleri,
Böcekleri,
Bahçeleri...
Göremiyorum güzele dair ne varsa.
Þimdiki zaman, bozuk saat kulesi.
Yaþayanlar mý?
Eðreti...
Gamsýz.
Yaþa mý diyorsun bana?
Yaþa!
Tabi yaþanacak bir þey kaldýysa!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.