Çeyizler döþendi bu gün evime Mor iþlemeler açtým ben Anne Danteller serildi gece evime Nakýþý tenime iþlendi be Anne
Gözüme bir perde indi aniden Dünyayý mor renkte görüyorum ben Çiçekler mor, çocuklar mor, doðan güneþ mor Sanýrým yumruðu yedim ben Anne
Yazmasý oyalý gelinler oldum Kýrmýzý lacivert desenle doldum Sürmeyi sabahtan kuþlukta sürdüm Kara izler býraktý gözümde be Anne
Ev’midir iþkence hanemi bilmemki bizimkisi Senaryosu belli, filim deðil acý dizi Komedi mi dersin, dram mý dersin Her hafta içi Yeni yeni bölümler çekiyoruz be Anne
Pencerede perde gece gündüz kapalý Kapýnýn giriþinde demir sopa dayalý Karþý gelmek erkeðe bize patlar pahalý Merdivenden düþtüm diyeceksin be Anne
Çýkardý belindeki kemeri kýrbaç yerine Vurdukça acýsý iner derine Feryat figan etmek benim neyime Sesimi boðazýma gömdü be Anne
Gamzelemiþ yanaðýmda bir býçak izi Güldürür mü felek bilmem ki bizi Makyajla kapanmýyor iþkence lekesi Utanýp aynaya bakmýyorum be Anne
Aynalar yalan söyler mi ben güzel kadýným Ýçime atmaktan kanser oldum sanýrým Önce kirpiklerim, sonra saçlarýmdan ayrýldým Sol göðsüme neþter deðdirdi be Anne
Temizledim evimi dört köþe bucak Donattým masayý kek ile börek Eþikte bekledim koca gelecek Yemekten önce nasibi yedim be Anne
Yediðim yemeðim ýstaka odun Doðarken ismimi ezansýz mý koydun El oðluna bu nazik bedeni soydum Severken boðazýmý sýktý be Anne
Çocuklara söyledim sessiz oturun Babanýz yorgun erken uyusun Düþünmek onu, en küçük suçum Bebeye kýzdýn diye yandým be Anne
Üfledim elime geçmiyor acýsý Sýrtýmda hortumun dinmiyor sýzýsý Kurþun deðil kollarým, sigara izi Vücudum dövme ile doldu be Anne
Yediðim dayak buradan Ankaraya yol olur Asfaltý saðlam bir de üst geçiti olur Tren gari, havaalaný üstüne hastane olur Devlet bana sahip çýkamadý be Anne
Boy pos güzellikle olmuyor kaderin iþi Yaratan yaratmýþ ezelde bir çift eþi Bize düþen kýsmet akrebin tâ kendisi Sabah akþam itinayla sokuyor be Anne
Garip bir ev burasý temeli çamurdan Depremsiz sallanýr çivisi gavurdan Bilmem Filistin, Suriye esiri bizden Az zulüm görmüþtür bilirim be Anne
Tanrýya Yalvardým duymuyor beni Komþuya seslendim görmüyor beni Sýðýnacaktým devlete almýyor beni Ölünce haberimi duyarsýn be Anne
Çekildi ruhum, eriyip bitiyor caným Dudaðýmdan ciðerime akýyor kaným Mor ölümler ölmek benim mi kaderim Hocalar sâla"mý veriyor be Anne Sen duyma merak etme iyiyim, iyiyim ben Anne
Baþ ucuma bir karanfil koyarsýn belki Anne...
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.