MÜCELLA SİTAREM

Ziya oldum karanlýða serpildim.
Suda yandým, suda yandým dirildim.
Çare diye acýlara sarýldým,
Anladým bu yolda acý bal imiþ.

Ateþ membaýna hicrette ruhum,
Daðlar yýkýlýr da duyulmaz ahým.
Mücellâ sitâre’m, sensin penâhým.
Seven özüm meðer kuru dal imiþ.

Mecnun-u þeydayým, sevda kârýným,
Kulunum, kapýnda hizmetkârýným.
Ey can; ben bir günahkârýným,
Aþkýn içre yanmak yaman hâl imiþ.

Mesih olur çekilirim göklere,
Kýrýk kalbi bahþettim ateþlere
Yanar, gerek kalmaz idim zahire;
Bilsem ki aþk bize bir zeval imiþ.










----------------------------------
Ziya: Aydýnlýk.
Mücella Sitâre: Parlak yýldýz.
Penâh : Sýðýnak.
Mecnun-u þeyda: Aþktan aklýný yitirmiþ, divane.
Mesih: Hz. Ýsa (a.s.)
Zahir: Yardým eden.
Zeval: Zail olma, sona erme..

Sosyal Medyada Paylaşın: