CİHAN FATİHİ

Yürüttü gemileri karadan,
Ordusuna yardým etti yüce yaradan.
Hasretle kavuþmayý bekliyordu koca þehir,
Gönüllerden akýyordu coþkun bir nehir.
Yevm Mayýsýn 29’unu gösterdiðinde,
Ayasofya’nýn üstüne bir güneþ doðdu,
Küfrün kokuþmuþ nefesini nuruyla boðdu.
Nail oldu fetih, o kutlu Hadisi Þerifle,
Çelik surlar yerle yeksan oldu koca herifle.
Bin yýllýk Bizans ayaklar altýna serildi,
Þehrin anahtarlarý Sultan Fatih’e verildi.
Semalara yükseldiðinde ezaný Muhammedi,
Bütün ecnebi hak ve adalet geldi dedi.
Uyanmýþtý uykusundan bin yýldýr uyuyan,
Ýslam’a koþmuþtu, Tekbir sesini duyan.
Nice ordular þehri almak için geldi,
Çelik surda sadece birkaç delik deldi.
Fatih’e: “Gel sen de geri dön.” Dediler,
Ýnsanlarýn kalbine korku verdiler.
Sultan Fatih þehre bakýp dedi ki:
“Ey Konstantiniyye!
Ya sen beni alýrsýn, ya da ben seni,
Boynunu uçururum ümitsizliðe düþeni.
Surlara güvendiler yýkamazsýn dediler,
Þahi topunu oracýkta unutuverdiler.
Cihan Fatih’i sözünün eriydi, kutlu ordusuyla þehri aldý,
Ayasofya Cami Kebir’de engin bir tefekküre daldý.
Þehri kanatlarýnýn altýna aldýðýnda þöyle nida etti:
“Ben! Sadece þehri deðil, gönülleri de fethetmeye geldim,
Müslim, Gayri Müslim’in haklarýný korumaya geldim.”
Konstantinopolis, bir Konstantin’le doðdu, diðeriyle battý,
Küfrün zulüm ve yayýlmacý hayalleri sonsuza dek yattý.
Fatih, tarihini þerefiyle yazdý, þehri bize emanet etti.
Bir çaðý açýp diðerini kapayarak huzur içinde gitti…
13.04.2021
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın: