Arz mescit, Mekke mihrap, Medine þanlý minber;
O tevhit miracýnýn, önderi son Peygamber,
Rahimden kabire dek hayatý kare kare,
Her açýdan karine delil isteyenlere…
Kâhinlerin kesinkes tanýklýðýyla el-hak,
Görünmez varlýklarýn muþtuladýðý ulak;
Bedeni hoþ kokulu gül remziyle bezeli,
Maddesi manasýyla özgün erkek güzeli.
Düz meþrebe aþikar, sýr meþrebe dolaylý,
Evren-giz imâlarla özü sözü onaylý;
Daha görev emrinin bülûðuna ermeden,
Uz ahlakýn timsali olagelmiþ dembedem.
Ebedi mutluluðun örnek insan tarifi
Ve sonsuz maðfiretin ahir zaman kaþifi,
Öz muhabbet ehline rahmet timsali önder,
Davasýnýn aynasý yaþantýsýyla rehber…
Akýllara tebelleþ açmazlarýn çaresi,
Hilkat soy aðacýnýn en gözde semeresi;
O tubagil þývgýnýn çürütülemez kökü,
Gýdasý maveradan nurun ala nur çünkü.
Alýþkanlýk kesp etmiþ sapkýn geleneklerin
Yerine himmet Hüda ulvi yeteneklerin,
Geçmesini saðlayan inkýlâpçý Yalvaç’tý,
Aldýðý neticeyle bizatihi Miraç’tý.
Onca hile, pusuya baþvuran aymazlara,
Riyasýz ve yalansýz galipti açýk ara;
Devasa düþmanlarla pervasýz uðraþmýþtý,
Duru bir içtenlikle hedefe ulaþmýþtý.
Hatemü’l Enbiya’nýn manevi þahsiyeti;
Sürgün varlýðýnda cem insanlýk haysiyeti;
Öyle bir gelecekten dem vuruyor ki dünde,
Evvel ahir þu Dünya derdest ayet hükmünde.
Neciyiz, nerden geldik, nereye gitmekteyiz,
Sorularýna karþý, en doyurucu vaiz;
Akla hitap ederken ruhlarý da eðitti
Ve hepsinden en zoru gönülleri fethetti.
Haber verdiði Zat’ýn hudutsuz ülkesinde,
Yerküremiz handiyse nokta mesabesinde;
Zerreden evrene dek her þey dönmekte çarksýz,
Hayat kaynaðý güneþ mum þulesinden farksýz…
Þimþek ýþýmalarla lazer hükmünde çerað,
O hidayet güneþi nova ziyalý dimað;
Bütün insanlýk için özden özet bir özdü,
Evreni perdeleyen muðlâk týlsýmý çözdü.
Kadim bilgiden seçki Levhi-mahfuz hitabýn,
Görevli dilmacýydý sýrlý vahiy kitabýn;
Anlaþýlýr kýldýkça Rahman’ýn muradýný,
Tasdik edene verdi Er-Rahim beratýný...
Ýrþadýndan nasipsiz âlemi seyreyleyen,
Nefsinin ekseninde cismini fikreyleyen,
Ayrýlýk sillesiyle düþkün, þaþkýn, derbeder,
Çatmaya bikes arar, gölgesiyle harp eder.
Sanýr ki, tüm varlýklar birbirinin rakibi,
Ýnsan insanýn kurdu, diþ biler yamyam gibi;
Beterin beterinden kaçýnma davasýnda,
Dünya bir matem evi, hortlak istilasýnda.
Kendine kul ararken kulun kulu zavallý,
Pagan ezbere tutsak pür evham andavallý;
Haz, korku sarmalýnda hikmetten yoksun hayat,
Gücü yeten yetene, varsýla þartsýz biat…
Bütün bu kemterliðe O’nun nuru düþünce,
Hakikat mihverinde özgürleþir düþünce;
Gam ve hüzün cezbeye dönüþür düþman dosta,
Ebedi þifa bulur onmaz sanýlan hasta.
Meyyit somurtkanlýktan kurtulur mümin çehre,
Þartlarýný olumlar, panzehir olur zehre;
Zikir, þükür, niyazla yâre yardým peþinde,
Þekvacý kimsesizlik piþer aþk ateþinde...
Öylesi bir kandilin mücerret þavký solmaz;
O’nu rehber edinen, ebeden piþman olmaz;
Her dem yeni ve diri sünnetiyle müsemma;
Baþka bir örneði yok her çaðda hüküm-ferma.
Muhammet Mustafa’ya Habibim diyor Allah;
Bilge-can kalben bildi, aþk kelam Resulüllah;
Arz mescit, Mekke mihrap, Medine þanlý minber,
O, tevhit miracýnýn can suyu son Peygamber…
YUSUF BÝLGE