Geri Gelen Mektuplarım

geri gelen mektuplarým!
saçlarýmdan örgüleyip,
içinde aðladýklarým
yavaþ yavaþ sönen, aidiyetimden uzakta
kývranan, kafa sancýlarým
beynimin sahipsiz coðrafyasýnda asýlý hafakanlarým
hani gördüðümde içini huzurla dolduracak olan kaderim
güneþ, rüzgar, yaðmur, okyanus
her yazdýðým satýrda uzayan saçlarým
her uzadýðýnda kestiðim mutluluklarým
olmamalýydý
karanlýk maðaralarda konuþurken ben
katran katran uçuþan kelimelerim yapýþmalýydý duvarlarýma
adressiz acýlarýmýn varoluþunda kaybolan hüzünlü ýþýklarým
önümden siz, ardýmda siz, üstümde siz
býraksanýz beni
ellerimi kendine baðlasa ümitlerim
açýlsa zarfýn panjuru mavi pencereleri
çýksa içinden geçmiþin gülücükleri, siyah laleleri
her yýldýz kaydýðýnda gökyüzü haber etse bana
tutsam ucundan örgülü saçlarýmla
baðýrsam yukarýdan ölmüþ çocuk sahillerine
geri gelse mektuplarým uzaklardan
okunmadan
açýlmadan
geri göndersem okumadan
açmadan
kaderim bir þairin kaderine benzese
kesmesem mutluluklarý uzadýðýnda
çýkmasam maðaramdan güneþi görmek için
her kararmýþ kelimeyi arkadaþ eklesem duvarýna
simsiyah, karanlýk, hüzün, girdap
takýlýn aðlarýma

i.h.þ
Sosyal Medyada Paylaşın: