Düþer yapraklar, Kurur, çürür... Solar çiçekler, Kaybolur canlýlýðý... Ortalýðý hayal bürür. Soður bir gün, Sýcak yuvalar.... Her biri farklý bir yöne gider, Yuvadaki iki baþýn... Yýllarca öncelerinin Hikayeleridir bunlar... Taaa atalardan Öncesine dayanan... Toz bulutu gibi Savrulur gider günler. Ve kimbilir, Nerede ? Takýlýr kalýr hayat. Nasýl ? Nerede? Ne biçimde? Çýkar aniden karþýmýza, Sonumuz... Belki bir zevkin doruðunda, Ya da, Þatafatýn zirvesinde, Tam da artýk, Gelmez sýrtýmýz yere, Derken, Girer tamamý Toprak altýna... Kabullenmek zor ölümü, Sonumuzun da Hayýrlýsý olmasý dileðiyle....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.