Kimse bilmedi, Her gün, Hasarlý gecelerden, Zerzebil olmuþ sabahlara, Göz açtýðýmý... Kimseler görmedi, Düþe kalka, Tökezleye tökezleye yürüdüðüm, Tozlu topraklý yollarý. Kimseler hissetmedi, Yüreðimde, Kurþuna dizili, Kanamalý yaralý sevinçlerimi... Uyandýðýmý gördüler, Yürüdüðümü gördüler, Güldüðümü gördüler... Her gün adým adým öldüðümü, Görmediler. Duymak istediklerini duydular. Görmek istediklerini gördüler. Onlar, kendi istediklerini, Ben de yaþattýlar. Kederler içinde boðulduðumu, Kaç umudumu, Sabahlara yolcu ettiðimi, Kimsecikler bilmedi. Haydi uyan yüreðim! Düþ yeniden yollara... Sana, Senin kanýndan baþka, Kan gerekmiyor. Ýyileþmen için, Kendi kanýný, Kendine vermen gerek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.