Adaletsiz Dünya
E be ey zalim insanoðlu...
Bu zulmü taþýmýyor artýk güçsüz bedenim.
Zalimin zulmüne kalmýþ herkes kör ve dilsiz.
Zulüm geldi, bitti yiðitlik, mal gitti, bitirdiler þan’ý,
Þah dediler þahbaz oldular.
Bir parça ekmeðe göz diktiler.
Boþ kuru kavgada mazlum çiðnendi.
Ne günlerin anlamý kaldý ne de geleceðin.
Mazlum aðlýyor bir kuru ekmeðe.
Oturup aðlasam, vah! etsem, doyurmuyor acý, giydirmiyor çýplaðý.
Önce yiðitlik konuþulurdu þan þöhret þimdi zalimlik.
Dostu artýk ölüm olmuþ mazlumun.
Cahillik, iltimas sürerken, mutluluk nasýl anlatýlýr ki.
Her yerde ihanet, kapý arkalarý þirk ve zina.
El pençe divan, birileri birisinin karþýsýnda.
Herkesin dili birbirine destan.
Nasýl anlatayým ki bu körpe kalmýþ duygularýmý.
Zulümle abad olmaya dayanmýþ ,
Bu gaflet uykusunda ki cahil fani kullara,
EÐER BÝR GÜN ZULÜM BÝTERSE
HOÞGÖRÜ O ZAMAN ÇIKAR "ARÞA"
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf.ishak.ketmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.