DUYABİLDİKLERİM
Bir kabuða çekilmiþ ruhum içerden içre.
Bedenim vurgun yemiþ ben dönmüþüm kevgire.
Hafakanlar basýyor geceleri ruhumu
Zifiri karanlýðým bulamadým yolumu.
Uzunca bir mahzenin dehlizinde ýþýk yok
Mutluluða saplanmýþ ucu zehirli bir ok.
Oysa hayal kurmuþtum bu dünya ekseninde.
Kahvemin dibi tuttu, çay kalmadý deminde.
Sararmýþ bulut gibi sarardým akþamlarý.
Gazel vurdu döküldü ruhumun yapraklarý.
Sýzlýyor gönül hanem duygularým aðlýyor.
Dertlerim konak olmuþ misafir aðýrlýyor.
Ýçimde fýrtýna var sýrça köþküm yýkýlmýþ.
Devleþen alçak nefsim bir dehlize takýlmýþ.
Yýllardýr söz veriyor, þu mutluluk gelmiyor.
Gönlümden çiçekleri toplayýp götürmüyor.
Elbet bir gün yaz gelir kalbimde çiçek açar.
Sevgiler volkan gibi her yere sevgi saçar.
Gül gibi gonca açar, ruhumda lale zarým.
Yapraklarým döküldü ben onlardan bizarým.
Bir deðirmen kurulmuþ sevgiyi öðütüyor.
Mutluluða gem vurmuþlar mutsuzluk büyütür.
13.10.2020 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.