YAŞANMAZ BU ŞEHİRDE

Mahþer ateþlerinden gömlekler biçiyorum,
Kalbimde aþk ateþi,gönlüm sevda deminde,
Sevda hüzünlerimi meylerle içiyorum,
Bil ki yaþanmaz sensiz,yaþanmaz bu þehirde.


Ayrýlýk hasretiyle,canýmý yakýyorsun,
Can evimden vurup’ta,keyfine bakýyorsun,
Umudum neyde varsa,sen onu yýkýyorsun,
Bil ki yaþanmaz sensiz,yaþanmaz bu þehirde.


Ayrýlýða kendini,serapa atýyorsun,
Sen kendine gönlünce,boþ sayfa açýyorsun,
Kýzýl bir güneþ gibi,ufukta batýyorsun,
Bil ki yaþanmaz sensiz,yaþanmaz bu þehirde.


Gel geç gönüllü gibi,sevdadan býkýyorsun,
Hasretlerime hüzün,figanlar katýyorsun,
Yüreðe kilit asýp,vuslat’tan kaçýyorsun,
Bil ki yaþanmaz sensiz,yaþanmaz bu þehirde.


Bu sevdadan vazgeçmem,sana aittir gönlüm,
Sen Leyla’msýn ben Mecnun,pervanelere döndüm,
Unuturmuyum seni,tükense de bu ömrüm,
Bil ki yaþanmaz sensiz,yaþanmaz bu þehirde.


Bir sevda var içimde,demledim yüreðimde,
Teninin kokusunu,taþýyorum tenimde,
Seninle visalimi,ararým her zeminde,
Bil ki yaþanmaz sensiz,yaþanmaz bu þehirde.


Tuðal KÖSEMEN
13.Ekim.2021
Sosyal Medyada Paylaşın: