Sen damlýyor bu gece kelimelerim Karmakarýþýk bir hayatýn içindeyim Bu gece sonum olacak anlamsýz sabahlarýma Ýhtiyacým yok göstermelik intiharlara Sen,boþver ölümümede aðlama Ben þimdi bu þehrin caddesinde Yoksul bir çocuðun ümidini taþýyorum Dilinden düþen sözünü iletirken boþluða Çýkan cýlýz ses gibi titreyen Ve içimde anlam veremediðim sancý Anlatsam yok olursun Anlatmssam ben yok olurum Ama,sende anlayacaksýn bir gün
Bir zamanlar taþ sektirdiðim Mehtabýnda þarkýlar söylediðim Ey karadeniz,senin dalgalarýnýn sesi Bir terapi olacak sýzlayan kalbime Alýþmýþým yalandanda olsa seviyorum demelere Hiç dokunamadýðým tenine Öpücüðümü kondurarak gideceðim yanýndan Kilometreler var diye isyan ederdin ya Yokluðumda anlayacaksýn anlamsýzlýðýný mesafelerin Yok oluþlarýmý tadacaksýn Ellerinin arasýndan kayýp giden ellerimi Son kez bile tutamayacaksýn Sesimden rahatsýzlýk duyardýn ya hani Belkide artýk onuda duymayacaksýn Anladýnmý,sende anlayacaksýn bir gün
🐋🐋🐋🐋 Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.