benim mahþerim hastane bahçesi günlerdir beklemekteyim ölüm gibi karanlýk haldeyim uçmayý unutan bir kelebeðe döndüm bir düþünce alevindeyim yüreðimde tutuyorum nabzýný geçecek bu günler çýkacaðýz hastaneden sensiz uykularým kaçtý gözlerimden her gece bir gölge uzanýyor yanýma ve ruhumun derinliklerine bir sevgi yayýlýyor hayat dalým mehtabým sen yoksun herþey herkes karanlýk kalýyor…
Mustafa kaya 12.10.2021 / Haydarpaþa Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.